Wat is er mooier dan een platenzaak te beginnen in de jaren zestig, het decennium van alle mogelijkheden? En ongetwijfeld een van de mooiste voor muziek? Om negen uur ’s morgens opende mijn moeder, Marie Van Brabant, het luik van haar winkel en opende de deur naar de magische groeven.
Een platendoos van Belgische origine

Zoals ik hier al schreef, begon Marie Van Brabant haar beroepsleven als secretaresse bij de beroemde Amerikaanse firma RCA, met King Elvis als de Amerikaanse ster… of moet ik zeggen… wereldster.

Maar Marie (of Mimi voor haar vrienden en goede klanten, waaronder enkele van de elegante septuagenarian’s vrienden) verkocht nog geen platen van de blanke rocker die zwarte blues zong.

Nee, in 1959, was Mimi rapporten aan het typen, dagboeken aan het bijhouden en aan het bellen, steeds maar weer. Voor het werk, natuurlijk. Van tijd tot tijd belt een zekere Camille Schoepen haar op, om een paar vriendelijke woorden te zeggen.

Krrr, scratch…. 1961, de naald zapt twee jaar. Na de eerste ontmoeting en het flirten, was het tijd om serieus te worden en hun verbintenis officieel te maken. Marie en Camille zijn getrouwd. Drie jaar later werd de auteur van deze blog geboren, maar dat is een ander verhaal.

Alles had goed kunnen aflopen voor mijn ouders bij RCA, maar de werkregels in die tijd verboden echtparen. Deze regel, die in 2020 niet zo voor de hand ligt om te begrijpen, zal gebeurtenissen bespoedigen.

Maar Mimi zet nog geen vinyl op haar Lenco platenspeler in HAAR Platenkist.

Omdat een van haar zwagers, de kunstenaar Bobbejaan Schoepen, Camille gevraagd heeft om met hem samen te werken. Bobbejaan heeft twee andere mensen nodig om een naamloze vennootschap op te richten om het themapark te bouwen.
Iedereen wist inmiddels van het attractiepark Bobbejaanland, maar in 1961 waren de schoppen nog niet in de grond gezet.

Petje af voor de familie Schoepen!

Camille heeft een sterk familiegevoel. Hij verliet een geweldige baan om zijn oudere broer te helpen. De baas van mijn vader had hem gewaarschuwd: “Wees voorzichtig, Camille, het is nooit gemakkelijk om met je gezin een bedrijf te beginnen. Staff, zijn andere broer, maakt het trio compleet.

Wat Mimi, de minnares, betreft, ook zij geeft haar ontslag bij RCA om haar liefde voor een echtgenoot te volgen. Richting Noord, richting Lichtaart.

Mimi herinnert zich: “Ik begon bij Bobbejaan als serveerster. We verbleven in een koude trailer. Na twee jaar verslechterde de sfeer. We besloten om Bobbejaanland te verlaten. Maar we hadden geen werk! De voorspelling van Camille’s baas kwam uit.

Staf Schoepen, Bobbe “Jean” Schoepen en Camille Schoepen, het trio van voor het park.

Gelukkig had Camille goede contacten onderhouden met de heer Roelandt. De heer Roelandt bood aan de winkel, die reeds sinds 1958 bestond, over te nemen. De toenmalige directeur wilde namelijk een handel in vrome voorwerpen in Charleroi overnemen.

Mimi de secretaresse wordt onafhankelijk

Marie gaat verder: “We hebben even geaarzeld, want mijn man wilde iets anders. En de winkel in Brussel was voor mij een uitkomst, hoewel ik nog nooit winkelier was geweest. Camille solliciteerde naar een baan bij Vogue, en hij verbleef daar vele maanden alleen in Lichtaart.

Het echtpaar, dat zich al op een belangrijk moment in hun leven bevond, moest een beslissing nemen. Zij ontmoetten de manager van de winkel aan de Jean Volderslaan 22, haar vader, een zakenman (Richard Massinon) en hun vroegere baas, de heer Roelandt.

Marie en Camille nemen dan een andere weg. Zij verhuisden naar Dag Lichtaart, een stad waar zij een stuk grond hadden gekocht met de bedoeling er hun brood te verdienen.

Zij verkochten het land (voor bijna 600.000 frank in die tijd!). Met het geld kochten ze hun onafhankelijkheid en de inboedel van de winkel.

Ding, dong: eerste klant in de nieuwe Record Box

1959 – 1961 – 1963. Mimi begint een nieuw leven, tot de tanden toe zwanger.

De winkel houdt de naam “The Record Box”. Het was in goede staat, herinnert Mimi zich, maar de platen roken naar mottenballen. Oude nachtegalen, zoals zij zegt, die zich ook de eerste keer herinnerden toen zij bij het schoonmaken van het grote raam het zeer oude spoor zag van de naam van de bakkerij die de eerste commerciële functie van deze plaats was.

Braderie in Avenue Jean Volders – jaar onbekend. Bord aan uw linkerhand

En inderdaad, ik herinner me de twee grote kelders onder de winkel die, lang geleden, de ovens van de bakkerij op de Jean Volderslaan 22 herbergden.

Camille ging altijd heen en weer tussen Lichtaart en Sint-Gillis. Toen besloten ze samen te gaan wonen aan de achterkant van de winkel. Er was een kleine woonkamer, een micro keuken, dan een trap en een lange gang die leidde naar twee slaapkamers en een badkamer.

10 oktober 1963: doodsangsten

Een dubbele dood in de wereld van de Franse cultuur. De Franse dichter, graficus, tekenaar, toneelschrijver en cineast Jean Cocteau is op 74-jarige leeftijd overleden. Edith Piaf was 26 jaar jonger. De leeftijd van een kind of zo